W poprzednich publikacjach omówione zostały podstawowe fakty, dotyczące choroby. W tym artykule podejmiemy temat sposobów leczenia świerzbu oraz też czasu, potrzebnego na pełną rekonwalescencję.
Jak zdiagnozować infekcję świerzbowcem
Leczenie każdej choroby musi być poprzedzone specjalistycznymi badaniami oraz diagnozą, którą stawia lekarz rodzinny, pediatra lub specjalista – w tym przypadku dermatolog. Ważne jest rozpoznanie dolegliwości we wczesnym stadium, gdyż umożliwia to szybsze rozpoczęcie kuracji, zanim pojawią się powikłania i zanim świerzb będzie miała szanse się rozwinąć.
Jeśli istnieje prawdopodobieństwo kontaktu z osobą zarażoną lub zostaną zaobserwowanie pierwsze objawy, najlepiej od razu udać się do specjalisty, gdyż świerzb jest chorobą zaraźliwą (transmitowalną) i w krótkim czasie może przenieść się np. na członków rodziny. Dla potwierdzenia diagnozy rzadko przeprowadzane są badania laboratoryjne na obecność pasożytów (tzw. zeskrobiny z naskórka lub biopsja skóry wykonywane są tylko na szpitalnych oddziałach dermatologicznch) Jeśli diagnoza potwierdzi zakażenie świerzbowcem Sarcoptes scabiei, lekarz przepisuje odpowiednie leki.
Leczenie świerzbu
Podstawą jest terapia lekami w postaci kremów, maści, emulsji i żeli naskórnych przepisywanych przez lekarza. W zależności nasilenia choroby pacjenci wymagają stosowania leków antyhistaminowych. Gdy świerzb przybiera cięższą postać stosuje się antybiotyki naskórne, zwłaszcza gdy chorobie towarzyszy infekcja bakteryjna.
Dodatkowe czynności
Oprócz stosowania zapisanych medykamentów należy pamiętać o kilku kwestiach. Aby roztocza nie przeniosły się na bliskich i nie spowodowały choroby także u nich, zaleca się m.in.:
-
częste pranie pościeli, bielizny, ubrań w min. 60 st. C,
-
regularny prysznic, najlepiej w letniej wodzie,
-
używanie innych ręczników niż pozostali domownicy,
-
dezynfekcja powierzchni w mieszkaniu.
