Świerzb u zwierząt - przegląd świerzbowców zwierzęcych

Choroby pasożytnicze występują nie tylko u ludzi - może się nimi zarazić nawet 40 ssaków z różnych rodzin i rzędów. Jak zatem przebiega świerzb u zwierząt? Jakie są jego odmiany u poszczególnych gatunków? Udzielamy odpowiedzi na te pytania w poniższym wpisie – zapraszamy do jego przeczytania i zapoznania się z informacjami na temat tego odmian świerzbu zwierzęcego u różnych gatunków zwierząt udomowionych, hodowlanych oraz dziko żyjących.

Rodzaje świerzbowców zwierzęcych i skutki zakażenia

Pasożyt ten może występować u wielu ssaków. Konieczne jest więc zaprezentowanie informacji na temat odmian o największym znaczeniu w zakresie weterynarii i gospodarki. Istnieje bowiem świerzbowiec:

  • Sarcoptes scabiei var. canis – psi,

  • Sarcoptes scabiei var. equi - koński,

  • Sarcoptes scabiei var. ovis – owczy,

  • Sarcoptes scabiei var. suis - świński,

  • Sarcoptes scabiei var. cuniculi - króliczy,

  • Sarcoptes scabiei var. cameli - wielbłądzi.

W przypadku zwierząt gospodarczych zachorowanie związane jest z ogólnym pogorszeniem kondycji, wolniejszym i słabszym rozwojem, niewielkim przyrostem wagi, spadkiem poziomu erytrocytów oraz witamin E i A. Dochodzi do wypadania włosów, na ciele zwierzęcia pojawia się zapalenie skóry i strupy. U bydła można zaobserwować zmniejszenie produkcji mleka. Wycieńczenie w wyniku zachorowania na świerzb może prowadzić do śmierci.

Sarcoptes scabiei u owiec i bydła

Zarażenie świerzbowcem następuje podczas kontaktu z osobnikami chorymi lub przedmiotami do pielęgnacji, legowiskami zwierząt bądź karmnikami. Rozprzestrzenianiu sprzyja zła kondycja będąca wynikiem niskiej jakości żywienia oraz nieodpowiednie warunki higieniczne. Choroba rozwija się głównie zimą i wczesną wiosną i objawia się zmianami skórnymi. Powstają łuszczące się łysinki, skóra staje się szorstka i pojawia się świąd. Pasożyt może zostać wykryty w zeskrobinach.

U owiec zmiany występują na nieowłosionych lub słabo owłosionych miejscach – wargach, nozdrzach, twarzy. U bydła zaś świerzb lokalizuje się głównie na szyi i głowie.

Gatunki pasożyta Notoedres

U zwierząt domowych może dojść także do zakażenia inną odmianą choroby. Notoedres cati (świerzbowiec koci) pojawia się u kotów, królików, koni i psów - najczęściej na uszach, grzbiecie, przedniej części głowy i nogach. Zarażenie ma miejsce wskutek bezpośredniego kontaktu, a podczas pierwszej fazy na skórze pojawiają się swędzące krosty i grudki. Podczas drugiej fazy przez drapanie wycieka z nich płyn surowiczy, który wysycha i tworzy strupy powodujące grubienie i sfałdowanie skóry. Zarażony osobnik słabnie i chudnie, co prowadzi do śmierci z wycieńczenia. Rozpoznanie przeprowadza się na podstawie zeskrobin.

Psoroptidae - pasożyty naskórne u zwierząt

Odmiana ta występuje u ssaków i w przeciwieństwie do rodziny Sarcoptes nie objawia się drążeniem tuneli w skórze żywicieli. Pasożyty żyją wówczas w zniszczonym naskórku. Do tego rodzaju świerzbu należy m.in. Psoroptes, w tym odmiana owcza (ovis), końska (equi) i królicza (cuniculi). U zarażonych osobników pojawiają się swędzące krosty, których rozdrapanie prowadzi do wylewania się zawartości. Często towarzyszy temu infekcja bakteryjna. Roztocza te mogą przenosić się na człowieka, istotne jest więc zapobieganie dzięki dezynfekcji pomieszczeń i przedmiotów do pielęgnacji zwierząt.

Rodzina Psoroptidae – Chorioptes i Otodectes

Do tego rodzaju zalicza się też świerzbowiec pęcinowy występujący u bydła i koni. Chorioptes bovis żywi się zniszczonym naskórkiem i wywołuje swędzenie oraz występowanie pękających grudek wypełnionych płynem. Pojawia się głównie na nogach, więc nieleczony może prowadzić do deformacji i problemów z poruszaniem się.

Można wyróżnić też Otodectes cynotis - świerzbowiec uszny u psów, kotów, fretek i lisów. Jak wskazuje nazwa, pojawia się głównie w uszach zwierząt, gdzie żywi się naskórkiem. Przez drapanie powstają ranki zakażone przez ropotwórcze bakterie, a strupy prowadzą do zaczopowania przewodu słuchowego. Do zarażenia prowadzi bezpośredni kontakt z chorym osobnikiem lub np. korzystanie ze wspólnego legowiska.

Niezależnie od rodzaju choroby pasożytniczej u zwierząt jej skutki związane są z cierpieniem zarażonych osobników i mogą prowadzić do śmierci. Dlatego istotne jest prawidłowe rozpoznanie świerzbu i wdrożenie leczenia pod kontrolą lekarza weterynarii.

 

Lekarska e-Konsultacja z e-Receptą* na świerzb

do góry
Sklep jest w trybie podglądu
Pokaż pełną wersję strony
Sklep internetowy Shoper.pl